Babilliler

Mezopotamya'da kurulmuş kentinin adını almış olan Babil, Akad ve Sümer toprakları kapsayan eski imparatorluklardan biridir. Babilliler'de çoğu eski halk gibi çok tanrılı bir inanışı benimsemiştir. Tanrıları üzerine kuşaktan kuşağa anlatılan düşsel öykülere inanan Babilller'in öykülerinin kaynakları genellikle Sümerliler olmuştur. İnsanların ve evrenin yaratılışını konu alan Sümer destanının kahramanı olan Gılgamış, ölümsüzlük otunu bulmak için çok zorlu bir arayışa çıkar, milyonlarca engelle mücadele eder. Sonunda otu bulur ve kayığına koyar ama suların dibinden gelen sinsi bir yılan onu çalar. Bu destanda Nuh Tufanı'nı hatırlatan bir selden söz edilir. Babilliler'in tanrısı olan Marduk efsaneye göre korkunç ejderha Tiamat'la dövüşür ve onu alt eder. Göğü, yeri ve insanoğlunu yarattığı sanılan Marduk'un yeryüzündeki temsilcisi kraldı. Marduk dışında Güneş ve Ay, su , toprak gibi tanrılara da taparlardı. Asurlular'da Sümerliler'in ve Babilliler'in  dinini ve tanrılarını paylaşıyordu. Fakat en büyük tanrıları ismini kendi başkentlerine verdikleri Asur olmuştur. Hem Asurlular'ın hemde Babilliler'in baş tanrıçası yunanlıların aşk tanrıçası Afrodit'e neredeyse ikizi gibi benzeyen İştar'dır. Babil'in efsanevi kulesi Tevrat'ta, Kuran'da ve dünyanın çoğu bölgesindeki efsanelere göre tanrıya ulaşmak için inşa edilmiştir.